PET با کیسه های پلاستیکی که معمولا در سوپرمارکت ها می بینیم متفاوت است. PET توانایی قوی در جلوگیری از ورود اکسیژن و آسیب رساندن به داخل محصول دارد، بنابراین عمدتاً در بسته بندی مواد غذایی و نوشیدنی استفاده می شود.
همچنین به جلوگیری از انتشار دی اکسید کربن در نوشیدنی های گازدار کمک می کند.
دستورالعمل بازیافت:
متداول ترین PET بازیافتی در ایستگاه بازیافت منابع تزو چی، بطری های PET است. داوطلبان حفاظت از محیط زیست می گویند که اگرچه برخی از جعبه های بسته بندی، مانند جعبه های پلاستیکی کیک، ظروف شیرینی، و درب فنجان، با کد شناسایی بازیافت PET شماره 1 چاپ می شوند.
در واقع این یک ماده PET نیست، بنابراین آنها از سه روش برای شناسایی پلاستیک های بازیافتی استفاده می کنند: یکی این است که جعبه ناهار را با دستان خود فشار دهید و به صدا گوش دهید.
اگر صدای تق تق یا خش خش وجود دارد، پلاستیک است که قابل تشخیص نیست. بازیافت شده؛ دومی یک جعبه ناهار تاشو است روی سطح، اگر پلاستیک دارای چین و چروک باشد، پلاستیک غیرقابل بازیافت نیز هست.
علاوه بر این، ظروف پلاستیکی PET با دمیدن هوا ساخته می‌شوند، بنابراین یک نقطه در پایین همه PET وجود خواهد داشت. ظروف، و اگر نقطه وجود نداشته باشد، PET نیست.
کیسه پلاستیکی
کیسه های پلاستیکی از مواد مختلفی از جمله: پلی اتیلن (PE)، پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)، پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE)، پلی پروپیلن (PP)، پلی وینیل کلراید (PVC) و غیره ساخته می شوند و حتی برخی از آنها از مواد چندگانه مصنوعی، چون تشخیص کیسه های پلاستیکی دشوار است.
بهتر است از کیسه های پلاستیکی برای نگهداری غذای داغ خودداری کنید.
برخی از کسب و کارهای پذیرایی محلی هنوز از کیسه های پلاستیکی برای بسته بندی سوپ سبزیجات یا غذای داغ استفاده می کنند و برخی از کسب و کارها از ورقه های پلاستیکی برای بسته بندی مواد غذایی داغ (مانند: رشته فرنگی خشک، برنج سرخ شده، رشته فرنگی سرخ شده، برنج سرخ شده).
در سال 2017، انجمن پلاستیک مالزی استفاده می کنند. (MPF) این ادعا را رد می کند که بسته بندی و ظروف پلاستیکی غذا برای سرو یا بسته بندی غذای داغ ناایمن هستند.
