آیا مداد و خودکار ژله ای اکلیلی حواس را پرت می کنند. معمولا این اتفاق برای معلمان می افتد یا شاید هم برای دانش آموزان.
یادم می‌آید که یک استراحت شاد در داخل خانه با پرتاب مدادهای تازه تراشیده شده به سقف کلاس در تلاش برای چسباندن آنها سپری شد.
ابزارهای نوشتن خطرناک هستند من هنوز یک توده کوچک سرب در ناحیه نرم و گوشتی بین انگشت شست و اشاره ام جاسازی شده است. این یادگاری از یک دعوای کوچک شمشیر است که بین من و دوست نزدیکم در کلاس سوم رخ داد. او برد.
از خودکار می توان برای تقلب کرد. اکنون که به جای پشت میز، سر کلاس درس هستم، چند تکنیک مبتکرانه تقلب را دیده ام.
یکی از دانش‌آموزان موفق شد یک تاریخچه کامل از مطالعات رسانه‌ای را در پایین کفش خود بنویسد. همچنین ساعدهای پوشیده از لغات واژگانی، مچ پاهای خالکوبی شده با تعاریف و دست های رنگ آمیزی شده با جوهر آبی آغشته شده پیدا کرده ام.
آنها فوق العاده نا مرتب هستند. تراشه های مداد گرد و غباری کف بسیاری از کلاس های ابتدایی را پوشانده است و خودکارهای پر از جوهر مایع فقط فاجعه ای هستند که در انتظار وقوع هستند.
آیا تا به حال سعی کرده اید که کوله پشتی کودک را بعد از شکستن خودکار در ته کیف تمیز کنید؟ هیچ مقداری از شستشو نمی تواند رنگ را به طور کامل از بین ببرد.
از خودکار و مداد می توان برای قلدری کودکان استفاده کرد. آن یادداشت هایی که از دستی به دست دیگر از ردیف های میز عبور می کنند، اغلب بسیار شوم تر از آن چیزی هستند که به نظر می رسند.
به لطف استفاده همه جانبه از ابزارهای نوشتاری در مدارس، بچه‌ها برای نوشتن و توزیع پیام‌هایی که از زبان توهین‌آمیز و سخنان نفرت‌آمیز استفاده می‌کنند، سلطنت آزاد دارند.
موارد برجسته اخیر قلدری دانش آموزان تنها آخرین نمونه هایی از این است که چرا باید این ابزارهای ارتباطی را سرکوب کنیم.
