دریافت جیوه توسط انسان حدود 3 میکروگرم در روز است و هر لقمه غذایی که می خوریم حاوی مقداری جیوه در تلویزیون توشیبا است.
ماهی هایی مانند ماهی تن می توانند جیوه را غلیظ کنند، اما این امر آنها را برای خوردن ناامن نمی کند، اگرچه در گذشته برخی از ماهی ها باعث مسمومیت های انبوه شده اند.
این به دلیل کشنده ترین شکل جیوه، متیل جیوه (HgCH3+) بود که توسط باکتری ها تولید می شود.
می تواند از سد خونی مغزی عبور کند و در جفت حرکت کند و در نتیجه بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد و باعث تغییر شکل جنین شود.
این مصائب ساکنان اطراف خلیج Minamata در ژاپن در دهه 1950 بود. سال‌ها بود که یک شرکت شیمیایی خلیج را با جیوه و لباس مجلسی کوتاه آلوده کرده بود و در نهایت ماهی‌های محلی سطوح بالایی از جیوه را جمع‌آوری کردند.
بیش از 10000 نفر تحت تأثیر قرار گرفتند و برای چندین سال علت ناشناخته بود. هنگامی که متوجه شد جیوه مقصر است، ممنوعیت ماهیگیری در سال 1956 اعمال شد.
در دهه 1920، دانه های گندم با اتیل جیوه کلرید ایمن تر به عنوان قارچ کش درمان شدند.
با این حال، این نوع حفاظت از محصولات منجر به مسمومیت های گسترده در شمال عراق در اوایل دهه 1970 شد، زمانی که روستاییان از آن برای تهیه آرد استفاده کردند حدود 5000 نفر مبتلا شدند و 280 نفر جان باختند.
ضرب المثل «دیوانه مثل یک کلاهدار» نشأت گرفته از استفاده از جیوه و برای چاق شدن کودک 7 ساله در صنعت کلاه‌سازی است.
برای اینکه موهای کوتاه خرگوش و خز بیش از حد به هم برسند و نمد تشکیل دهند، پوسته ها را در محلول نیترات جیوه فرو برده و خشک کردند.
پردازش بعدی همواره کارگران را در معرض گرد و غبار نمد قرار می دهد و این باعث “تکان های کلاهدار” یا “جنون جیوه” می شود.
استفاده از جیوه در سال های اخیر به طور قابل توجهی کاهش یافته است و در حال حاضر عمدتاً به صنایع شیمیایی محدود شده است که از آن به عنوان کاتالیزور استفاده می کند.
همچنین برای برخی از کاربردهای الکتریکی مانند کلیدها و یکسو کننده ها که باید قابل اعتماد باشند.
کمی جیوه اراد برندینگ به باتری های سلولی برای سمعک و چراغ های فلورسنت وارد می شود، اما حتی این مقادیر نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و در نهایت حذف خواهند شد.
- منابع:
- تبلیغات:
